آب و هوای نیمکره شمالی با سبز شدن صحرا تغییر کرده است

به گزارش گروه علمی ایرنا از سایت فیزیکصحرای صحرا منطقه وسیعی از شن و ماسه با پوشش گیاهی محدود و محیطی نامن، برای رشد گیاهان و جانوران است. اما زندگی همیشه راه خود را پیدا می کند. در واقع رشد پوشش گیاهی در این بیابان طی هزاران سال کاهش یافته است. طبیعتاً دوره هایی بود که رشد پوشش گیاهی افزایش یافت که به آن «سبز شدن» می گویند.

در این میان، گیاهان یا فلور (گروهی از گونه های گیاهی که در یک منطقه جغرافیایی و در یک دوره خاص زندگی می کنند) از 5 تا 11 هزار سال پیش، در نیمه اول هولوسن هولوسن نام آ،ین دوره زمین شناسی است که از پایان عصر یخبندان آغاز شده و تا امروز ادامه دارد.

افزایش تابش خورشید در طول تابستان در مناطق شمالی زمین، از ژوئن تا آگوست (اوت، سپتامبر)، به دلیل همزم، انقلاب تابست، با حضیض زمین (زم، که زمین در نزدیکترین فاصله خود با خورشید قرار دارد) تا تغییرات فصلی و نتایج در درباره مناطق استوایی، عرض های جغرافیایی متوسط ​​و بالا. در نتیجه، اعتقاد بر این است که تشدید بادهای موسمی در نیمکره شمالی نقش مهمی در افزایش رطوبت در سراسر آفریقا و ایجاد شرایط مساعد برای رشد درختچه‌های همیشه سبز در صحرای آفریقا داشته است.

در تحقیقات جدید گزارش شده در مجله آب و هوای گذشته (آب و هوای گذشتهمنتشر شده، شبیه‌سازی‌های مدل آب و هوایی برای بازسازی تأثیر سبز شدن بیابان بر عرض‌های جغرافیایی می، در طول هولوسن می، استفاده می‌شوند.

دکتر مارکو گات، مارکو گات،، یکی از محققان این تحقیق و دانشیار دانشگاه پاویا در ایتالیا، و همکارانش در شبیه سازی های عددی دریافتند که سبز شدن بیابان اثری طول، مدت بر گردش جوی در نیمکره شمالی به ویژه در تابستان دارد. وقتی بادهای موسمی می وزند به این ترتیب، نیمکره شمالی هوای غیرعادی دارد: در اسکاندیناوی و آمریکای شمالی گرمتر و خشک‌تر، در اروپای غربی زمستان‌های سردتر و تابستان‌های گرم‌تر، در اروپای مرکزی معمولاً دماهای بالاتر و در دریای مدیترانه سردتر و مرطوب‌تر هستند تا زمستان‌های گرم‌تر و تابستان‌های خنک‌تر ، آنها بارندگی را در طول سال در آسیای مرکزی تجربه ،د.

در تلاش برای توضیح این تغییرات، تیم تحقیقاتی دریافتند که گردش گردش واکر در اواسط هولوسن به سمت غرب تغییر کرده است. گردش واکر یک مدل مفهومی برای توضیح گردش هوا در مناطق استوایی در لایه های پایینی جو زمین (تروپوسفر) است. بر اساس این مدل، بخش‌هایی از هوا در جهت عمودی و ناحیه‌ای گردش بسته را دنبال می‌کنند.

این پیامدهای مهمی برای جت استریم داشت (بادهای نسبتاً شدید متمرکز در یک جریان باریک در جو زمین)، که منجر به تشدید و تغییر جهت آن در اقیانوس اطلس شمالی در تابستان و به دنبال آن رویداد در اقیانوس آرام در زمستان شد.

محققان همچنین تغییری در نوسان اقیانوس اطلس شمالی (که در آن تغییرات فشار سطح دریا در سراسر حوضه اقیانوس منجر به تغییر در ال،ای دما و بارش در قاره‌های همسایه می‌شود) را شناسایی ،د که در زمستان شمالی، از دسامبر تا فوریه (فوریه، مارس) رخ داد. . ) در تابستان شمالی از مثبت به منفی تبدیل شد. در نتیجه، تابستان‌های گرم‌تر و خشک‌تر در شرق مدیترانه، شمال آفریقا و شمال شمال آمریکای شمالی اتفاق افتاد، اما تابستان‌های خنک‌تر و مرطوب‌تر در شمال، مرکز، و شرق اروپا و شرق آمریکای شمالی رخ داد.

همه این تغییرات آب و هوایی طول، مدت بودند زیرا انتشار گرد و غبار تا 80٪ کاهش یافت و آلبیدو (نسبت نور منع، شده از سطح یک جسم؛ مقادیر این مقدار می تواند از صفر (تاریکی مطلق) تا یک متغیر باشد. نور مطلق)) 0.30 در بیابان به 0.15 در بوته ها کاهش می یابد و مناطق استوایی را گرمتر می کند. همچنین، به دلیل وجود گیاهان بیشتر، بازیافت آب افزایش می یابد. بنابراین شرایط خش،الی حفظ می شود.

ماهیت به هم پیوسته جو و اقیانوس ها به این م،ی است که بیابان زایی تأثیرات دیگری بر روی خشکی و دریا دارد که می تواند در آینده مورد کاوش قرار گیرد.

گزارش‌های اخیر نقش تغییر اقلیم را در تغییر ال،ای آب و هوایی درازمدت نشان داده‌اند: سیستم‌های آب و هوای شمالی که در سراسر آفریقا مهاجرت می‌کنند، بارندگی‌های شدیدتر و جابه‌جایی پوشش گیاهی را در سراسر صحرا به ارمغان می‌آورند، و بر توزیع و بقای زندگی در این منطقه نسبتاً خشک قبلی تأثیر می‌گذارند. منطقه