“ماده تاریک” می تواند درونی ترین ستاره های کهکشان ما را جاودانه کند

برای گزارش دادن معاونت علمی و آموزشی ایرنا از پایگاه اطلاع رس، فیزیکماده تاریک نوعی ماده است که در نجوم و کیهان‌شناسی برای توضیح پدیده‌هایی که به نظر می‌رسد ناشی از حضور مقدار معینی از جرم فراتر از جرم مشاهده‌شده در جهان هستند، فرض شده است.

اکنون گروهی از محققان ک، جدیدی از ستارگان را کشف کرده اند که می توانند یک سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری فاصله داشته باشند و بر اساس مک،سم عجیبی رفتار کنند: نابود ، ماده تاریک. این فرآیند به دور از همجوشی هیدروژن، فشار بیرونی بر روی ستارگان ایجاد می‌کند، آنها را از فروپاشی گرانشی دور نگه می‌دارد و آنها را جاودانه می‌کند و دائماً در حال بازسازی هستند.

ستارگ، که از ماده تاریک تغذیه می‌کنند، به طور کلی در یک منطقه جدید در طرح قدیمی قرار می‌گیرند، که ستارگان را بر اساس دما و روشنایی آنها طبقه‌بندی می‌کند.

رصد مرکز کهکشان ما، که ستارگان کهکش، به دور آن می چرخند، کار دشواری است. زیرا این منطقه بسیار روشن است. در مرکز کهکشان یک ابر سیاهچاله به نام کمان A وجود دارد. جرم آن 4 میلیون برابر خورشید است و در سال 2022 از آن به ،وان منبع درخشان امواج رادیویی در نظر گرفته شده است. ستاره های نزدیک به این ابر سیاهچاله با سرعتی معادل چند هزار کیلومتر بر ث،ه به دور آن می چرخد ​​(در مقایسه با سرعت سرعت مداری خورشید 240 کیلومتر در ث،ه است.

این ستارگان درونی نزدیک، که به ستارگان خوشه S معروف هستند، بسیار عجیب هستند و خواصی بر خلاف هر ستاره دیگری در کهکشان راه شیری دارند. منشأ آنها نامشخص است. زیرا شرایط 3 سال نوری دورتر از مرکز برای ستاره‌زایی نامن، در نظر گرفته می‌شود. آنها بسیار جوانتر از آن چیزی هستند که اگر از جاهای دیگر به داخل کشور نقل مکان می ،د، انتظار می رفت. آنها همچنین ستاره های کوچک و سنگینی هستند.

ستاره ها در واقع کوره ها یا اجاق های هسته ای هستند که با سوزاندن هیدروژن از طریق همجوشی هسته ای گرما تولید می کنند. تابش حرارتی این عمل همراه با شرایط ترمودینامیکی پ،ما یک نیروی خارجی متعادل شده توسط نیروی داخلی ناشی از گرانش ایجاد می کند.

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه استکهلم و دانشگاه استنفورد کشف کرده‌اند که وارد ، ماده تاریک به دینامیک این ستاره‌های درونی در کهکشان، معماهای متعددی را حل می‌کند.

آنها با استفاده از یک مدل کامپیوتری تکامل ستارگان، فرض ،د که ستارگان به سمت مرکز کهکشان مهاجرت می کنند و سپس شروع به تزریق انرژی ماده تاریک به شکل گیری ستاره می کنند. سپس این ستاره تکامل یافت تا به ،مت قرمز نمودار هرتسسپرونگ-راسل (HR) یا 10 میلیارد سال، ی،ی سن کهکشان راه شیری برسد.

آنها تعداد ستارگان با و بدون ماده تاریک را شمارش ،د. با ماده تاریک، ستارگان با جرم بیشتر چگالی ماده تاریک کمتری را تجربه ،د و هیدروژن در مراکز آنها کندتر ادغام شد. مدل ماده تاریک ممکن است بتواند اسرار بیشتری را توضیح دهد و به گفته محققان، برای ستاره‌های سبک‌تر در شبیه‌سازی‌ها، مشاهده شده است که اندازه آنها افزایش می‌یابد و شاید بخشی از لایه‌های داخلی خود را از دست بدهند.

تلسکوپ‌های 30 متری آینده به انسان‌ها این امکان را می‌دهد که این منطقه را از درون کهکشان بهتر رصد کنند و به دانشمندان این امکان را می‌دهند که تعداد ستاره‌های این منطقه را بهتر درک کنند.